Başlıkta ki kelimeler evladı, sevgilisi tarafından katledilen bir annenin ağzından döküldü.

“Benim suçum yok” dedi.

Tam bir sene önce Harun Sezer, 1 buçuk yıldır birlikte yaşadığı sevgilisi Emel Öner’in 3 yaşında ki oğlu minik Alperen’i canice katletti.

Haberi 1 sene önce ilk okuduğumda aklımda tek soru vardı.

Annesi nerdeydi, buna nasıl izin verdi?

Yüce yaradan dan sana emanet, yavruna sahip çıkamadın.

Sonra sırf hapishaneye girmemek için mahkeme huzurunda benim suçum yok dedin öylemi?

Peki aynı savunmayı vicdanın karşısında da yapabildin mi?

Dönüp kendine benim suçum yok diyebildin mi?

Muhtemelen o küçük savunmasız yavru o cani tarafından ilk defa o gün şiddet görmedi.

Eşinle anlaşamadın, o veya bu şekilde boşandın. Neden boşandın eşinden sen istemedin çünkü mutlu değildin.

Ya da daha farklı haklı gerekçeleriniz vardı, ayrılmak için peki nasıl oldu da senin yavruna şiddet uygulayan bir adamla birlikte yaşadın, neden onunla aynı evde kalmaya devam ettin.?

O cani senin yavrularına sadece gözünün üstünde kaşın var dese bile kapıyı çekip çıkman gerekmez miydi.?

Neden onunla olmaya devam ettin?

Neden iki yavrunu da alıp o evden çıkmadın, neden bu şiddete göz yumdun neden, neden, neden ve neden senin yavrunu bir cani katletti?

Annelik kutsal öyle değil mi?

Anneliğin kutsallığı sadece dünyaya bir yavru getirmesinden mi gelir?

Yoksa yavrusunu her koşulda kuruyup kollayıp yeri geldiğinde kendi hayatından huzur ve keyfinden ödün verip onu hayata hazırlamasından mı gelir?

Olay geçen sene Haziran ayında Kayseri’nin Pınarbaşı ilçesinde meydana gelmişti. Harun Sezer isimli katil ağırlaştırılmış müebbet cezası aldı.

Minik Alperen’den geriye ise bisikletin üzerinde çekilmiş bir fotoğrafı kaldı. Fotoğrafına bakamadım yüreğim sızladı.

Can verirken çektiği acıyı düşünce nefesim kesildi.

Yumruk tekme ve tokat darbeleri ile öldü Alperen.

Üzgünüm!

Alperen dün senin için çok ağladım ama bu kötü dünya düzeni değiştiremediğimiz için şiddeti bitiremediğimiz için sen ve senin gibi milyonlarca çocuğun öldürülmesini engelleyemediğimiz için, senin annen suçlu değilmiş ama ben suçluyum.

Hakkını helal etme bize.

….

Ne zaman bir çocuk ölse
gözü evlerinde
annesinin kavurduğu
helvada kalır

Yoksul bir çocuk görsem
yağmur altında üşüyen
köprü olmak geçer
hiç değilse içimden

Sunay Akın – Çocuk ve Hüzün